Ulkę. Osobnik spokojny, nie wodzący oczyma za ludźmi. Ulka uznała go za swojego stronnika przeciw tamtej parze podpatrującej i nazywała po imieniu.<br>- Henryka zostaw - broniła zaprzyjaźnionego i babka zabierała tylko wodzących. Henryk zostawał. Poza tym nie stanowił przedmiotu większego zainteresowania, tym bardziej, że tej jakby zatlałej pamięci o nim ledwo starczało na Sarnią. Poza domem babki Marty niknął w zapomnieniu.<br>Ulka nieduża nie miała żadnych zastrzeżeń do wyglądu Henryka, Ulka większa zauważyła jego młodzieńczy wiek, stanowczo niestosowny dla dziadka.<br>- Poległ - wyjaśniła babka. I nic więcej nie dodała do tego jednego słowa.<br>Jeśli poległ, znaczy zabili na wojnie. Żadna różnica na której