wzniosła wali się i już wiadomo, na prędce i byle jak ulepiony nie wytrzymał ciśnienia jednego, jedynego słowa.<br>- Wyjeżdżam.<br>Oni się rozstają - odgaduje kelnerka. Czy to pożegnanie? Sami nie wiedzą.<br>- Na długo?<br>- Podpisałem kontrakt trzyletni.<br>Cios miedzy oczy. Oślepia. Trzy lata. Kiedy on powróci skąd? - Jej będzie odliczone ... jeszcze nie starość, już po półmetku.<br>Rozpryskuje się księżyc w nurcie Rzeki, w kosmicznej katastrofie nad rynkiem dostojnego miasta ginie srebrny księżyc, gaśnie słońce w kieliszku Tokaju, zapada ziemia pod stopami. Bogna staje się pojęciem, prostą równoległą, okrutnie sama przemierza nieskończoność.<br>- Dokąd... wyjeżdżasz? - trudno słowo wypełnia usta, kaleczy jak tłuczono szkło.<br>Przecież jednak