en el siglo XIX). Wielu z nich, tak jak Domeyko, przywoziło ze sobą całe laboratoria. Aż 43 spośród 281 akademików, mianowanych w latach 1843-1879, było cudzoziemcami, najwięcej pochodziło z Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Hiszpanii.<br> Jednym z najbardziej zasłużonych i szanowanych imigrantów był Wenezuelczyk Andrés Bello (1781-1865), nieco starszy od Domeyki (1802-1889). Przez pewien czas obaj pracowali na tym samym Uniwersytecie Chilijskim, jeden jako rektor, drugi jako dziekan i jego następca. Tak jak życie Domeyki dzieli się na trzy etapy: wileński, paryski i chilijski, podobnie życie Andrésa Bello również składa się z trzech rozdziałów: Caracas-Londyn-Chile. W