pisarki, wysyłanych ongiś z Grodna do Krakowa, a potem do Frysztatu. Sam senior Ryszard Kunicki, podobnie jak i jego dwaj synowie - Adam i Janusz, mieszkali wtedy już w Warszawie. Przytuliła się też do nich na starość ciotka Zofia. Doktor pracował w Departamencie Służby Zdrowia Ministerstwa Opieki Społecznej. Nie był jeszcze stary; w latach trzydziestych miał dopiero około sześćdziesiątki. Ale widząc zbyt wiele rozbieżności między tym, o co walczył przez całe życie, a samym pełnym swarów politycznych - życiem, usunął się dobrowolnie z tak zwanej areny, poświęcając się pracy zawodowej. W mieszkaniu przy ulicy Gdańskiej, w szufladzie biurka, przechowywał jako wspomnienia "lat górnych