kocham moje potwory, moje biedne, kochane monstrumki. Ja się was wcale już nie boję. Zaraz dostaniecie jeść.<br> Biegnie ku nim i gładzi je po piórach. Ptasie skrzeki wydobywają się z Potworów<br> FIZDEJKO<br>A więc za cenę jej miłości do mnie i zdrowia jej rozumu mam zdobyć rzeczywistą władzę - ja, złamany starzec na schyłku dni swoich!<br> MISTRZ I DER ZIPFEL<br> wskazując na ekran, na którym powoli występuje obraz olbrzymiej głowy Fizdejki w fantastycznej koronie, rzucony przez magiczną latarnię<br>Patrz tam!!!<br><br>&lt;page nr=264&gt;<br><br> FIZDEJKO<br>Latarnia magiczna! I tego mi nie oszczędzili. Dziecinnieję zupełnie. I boję się, boję okropnie, mimo iż wiem, że macie tu gdzieś