Znaczenie problemu zatrudnienia i samozatrudnienia jest rzeczywiście większe, bo przymusowa bezczynność prowadzi nieuchronnie do zmarnowania życia człowieka - straconego czasu nie można przecież w żaden sposób odzyskać. Zasadnicza trudność polega tu na konieczności przerwania łańcucha bezrobocia i zastąpienia go dynamiką zatrudnienia (Brunhes, 1993). Olbrzymią skalę problemu obrazują dostępne dane i prognozy statystyczne. <br>Międzynarodowa Organizacja Pracy przygotowała prognozy wielkości grupy ludności aktywnej gospodarczo (EAP) na lata 1985-2025. Prognoz tych można użyć do oceny ilości nowych miejsc pracy, które trzeba stworzyć, aby rynki pracy mogły wchłonąć w bieżącej dekadzie i dwu następnych dekadach samych tylko nowych potencjalnych pracowników, bez uwzględniania konieczności zmniejszania istniejącego