wódką,<br>jeszcze się podroczyli krótko<br>i Stefka wolny przystęp dała<br>do sanktuarium swego ciała.<br>Dumny z zadanej Rurce klęski<br>Szmaciak się poczuł bardzo męski.<br>Obronię cię przed tym bandziorem!<br>Tu Rurka zjawił się nie w porę.<br>Rzekł lodowato: Proszę bardzo!<br>Dmuchaj ją, ale nie za darmo!<br>Jest na to stała stawka, bracie!<br>Więc Szmaciak jęknął i zapłacił.<br><br>Spotkali się po latach paru.<br>Że przez ten czas oblicze kraju<br>pod każdym się zmieniło względem,<br>związali obaj się z Urzędem.<br>Rurka, co nad nim był w Urzędzie,<br>mawiał: Z Szmaciaka nic nie będzie!<br>Gdy ten przybiegał doń z donosem,<br>wybrzydzał długo, kręcił nosem