Stąd po stopniach zaczęli piąć się w górę.<br>Naraz prowadzący ich student zatrzymał się. Zgasił latarkę. Z góry powiało cieplejszym powietrzem Student wyszeptał:<br> - Jesteśmy na górze! 6<br>Paragon rozejrzał się. Nie mógł zrozumieć, gdzie się znajdują. Ponad nimi czarną przewieszką wisiały wysokie mury. Pod nimi, jak groty wbite w ziemię, sterczały ostre czuby świerków. Od lasu szedł przyjemny powiew, niosący zapach igliwia i żywicy, a nad lasem, na czystym przepastnym niebie, migotała rozsypka gwiazd.<br>Stromym zboczem zeszli w dół i zagłębili się w cichy i mroczny las.<br>Dopiero gdy leśnymi ścieżkami zaczęli okrążać zamkowe wzgórze, Paragon zorientował się, że wyszli z