życia codziennego. Nieraz nasilenie tych wszystkich przejawów staje się tak duże, że podejmujemy jednak decyzję wynikającą ze zdania: "Ja tak dalej żyć nie mogę!", zaczynamy wychodzić z sytuacji upokorzenia, objawy stopniowo znikają.<br>Co stanie się jednak, kiedy nie podejmiemy takiej konstruktywnej decyzji? Otóż, jak praktyka pokazuje, przede wszystkim staramy się stłumić w sobie niepokojące nas uczucia wstydu i winy oraz wszelką myśl o tym, że nasza sytuacja życiowa jest nie w porządku. Wydajemy sobie rozkazy: "przestań to czuć!" i "przestań myśleć!" Te polecenia mogą mieć formę bardziej subtelną - pocieszamy się na przykład, że nie jest z nami tak źle, że nie