zwyczajów płatniczych (omawialiśmy tę kwestię częściowo w rozdziale dwunastym). W dłuższym okresie podstawowym czynnikiem determinującym zmiany popytu na pieniądz są jednak istniejące w społeczeństwie zwyczaje płatnicze (chodzi w szczególności o stopień wykorzystania gotówki, czeków czy też kart kredytowych przy dokonywaniu transakcji). Ze względu na to, że zwyczaje te zmieniają się stosunkowo powoli, monetaryści przyjmują, że popyt na pieniądz jest dosyć stabilny.<br>Po drugie, monetaryści zakładają, że podaż pieniądza ma charakter egzogeniczny w stosunku do gospodarki i znajduje się pod kontrolą banku centralnego. Założenie to - jak już wiemy z rozdziału dwunastego - ma wysoce kontrowersyjny charakter. Nie uznaje ono pewnych argumentów przemawiających za