1955 r.).<br>Wymienione etapy nie tworzą ścisłej chronologii, gdyż w znacznej mierze zazębiają się. Podobnie procesy zniszczeń w większości przypadków dotyczyły nie tylko jednej fazy. W stosunku do występujących w nich zagrożeń konserwatorzy i miłośnicy zabytków na ogół starali się podejmować, stosownie do toczących się procesów, przeciwdziałania zmierzające do zmniejszenia strat.<br>Po 1943 r., w obawie przed możliwością bombardowań, niemieccy konserwatorzy na terenie Rzeszy przeprowadzili akcję ukrycia poza większymi centrami cenniejszych zabytków ruchomych, zarówno ze zbiorów muzealnych, jak i stanowiących wystrój najwartościowszych zabytków architektury. Wykonali także w niewielkim zakresie zabezpieczenia budowlane i opracowali cały system przeciwpożarowy. Dzięki wymienionej akcji "rozśrodkowania" przetrwał