nieco niżej, nie zasłaniając widoku na Grzywno i Włocławek. Szczęsny widział przez okno toń jeziora stężałą w poświacie, o połysku matowym, po którym ślizgały się bezładnie rozbiegane światła miasta. Jedne patrzyły w bok, unikając Kozłowa, drugie prosto na wdowią budkę, mrugając domyślnie, że czterdzieści złotych starczy najwyżej na miesiąc. Może strugacze znów się złożą na sieroty, a potem co? Gotuje obiady, gotować będzie dla nich jeszcze czas jakiś, ale czy można pożywić się przy &lt;page nr=119&gt; <br>sześciu? Zresztą lada dzień opuszczą "arkę". Na służbę nikt nie przyjmie z dziećmi. Do fabryki dostać się nie można, bo kryzys, wszędzie redukują... Żeby znów pranie brać