w płyty chodnika, aby nie czuć tych wzrokowych dotknięć, gdyż każde z nich przypominało mu miłość, a każda miłość kryła w sobie zarodki pospolitej, nieuniknionej zdrady. Na ziemi zaś widział kobiece nogi, te po trzykroć przeklęte tajniki najgorszego kłamstwa.<br>Z oburzenia Widmar nawet przystanął na środku chodnika. Coś z grzmotem stuknęło obok niego. Dudniał bruk, Widmar zobaczył o parę kroków mknącą w dół ulicy dorożkę. Niosła się w obłoku, zakurzona. widział ją jakby w tumanie. W dorożce siedział rozparty chirurg Tamten. Był cały szary, zasypany kurzem ale uśmiechnął się jak zawsze. Na kolanach trzymał duże niklowe pudło. "Dokąd on jedzie?" pomyślał