zabieganie o "wzajemność". W wierszu Prędko prędko! czytamy:<br>&lt;gap&gt;<br>Trzeba działać sprawnie, byle jednak nie za szybko:<br>&lt;gap&gt;<br>Prędko, prędko, ale bez niecierpliwości. W rytmie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div sex="m" type="mon"&gt;<br>inga iwasiów<br><br>&lt;tit&gt;Poetyka i tempo&lt;/&gt;<br><br>Zbliżmy się do tekstu, pytając, jakie narzuca nam tempo? Miary metryczne, gatunki symulujące wypowiadanie, ustabilizowane konwencje - skończone światy udające pełnię. Postrzępione narracje, subiektywne zapisy, synkretyczne próby, faustyczne poszukiwania - fragmenty znamionujące nierówny puls świata. Oba te ciągi mają wciąż dopisywaną, długą historię. Zwieńczeniem pierwszego jest realizm. Drugi odnajdziemy w kolejnych odmianach psychologizmu. Już w tym rozróżnieniu pojawia się opozycja nasuwająca pewne podejrzenia: pierwszy ciąg ulega prawom "przestrzennym" języka, drugi próbuje wyrażać stany z natury