szklarnie wciąż jednak były pokryte lodem. Sople sterczały uparcie na krawędziach szyb, a wewnątrz nadal panowała minusowa temperatura. W czerwcu przyjechały ekipy specjalistów, ludzie z gazety, władze miasta, pisano artykuły, fotografowano niecodzienne zjawisko, ów przyrodniczy ewenement. U Chrystusa Króla ksiądz proboszcz odprawił specjalną mszę przebłagalną, na cmentarzu komunalnym obficie skropił święconą wodą grób dziadka. Nic nie pomagało. W domu zapanowała histeria, wszyscy się nawzajem oskarżali, wychodziły stare animozje, kompleksy, w końcu któregoś dnia postanowiono sprzedać gospodarstwo razem ze szklarniami dziadka. W kilka godzin buldożery zrównały z ziemią cały teren. <br>Pod numerem czterdziestym dziewiątym na targu przy Chełmińskiej znajdowała się teraz budka