łyżeczki stukającej o kruchą ściankę szklanki. Za szybą w drzwiach pojawił się cień, ktoś położył rękę na klamce, bo delikatnie drgnęła. Stałem już gotowy do wyjścia. Cień zawrócił i rozpłynął się w sztucznym, żółtym świetle.<br>Potem włączyli odkurzacz. Głuchy odgłos wypełnił nagle cały budynek przedszkola. Raz jeszcze, pamiętając czasy swojej świetności, godziny południowe, próbował wyrwać coś ciszy.<br>Róg Chabrowej i Wiązów nie różnił się teraz od innych miejsc. Zalegała tu ciemność jak szlam w rurze. Neon był zepsuty. Zapalał się tylko na chwilę; dwie podłużne świetlówki długo się rozgrzewały, i gdy na skrzyżowaniu robiło się jasno, znów przygasał, głucho dźwięcząc, jakby