własne interesy, mogą narazić na szwank interesy akcjonariuszy. Podkreślają to często politycy będący zwolennikami utrzymania własności państwowej: rozproszenie własności w nowoczesnych korporacjach powoduje, ich zdaniem, że zachowanie prezesów firm prywatnych nie różni się od zachowania dyrektorów przedsiębiorstw państwowych. W obu przypadkach nadzór właścicieli jest słaby i zarząd może w miarę swobodnie realizować swoje własne cele, takie jak maksymalizowanie własnych dochodów i wydatków nie kontrolowanych czy ograniczanie wysiłku. <br>Jednak duże prywatne korporacje istnieją i, w przeciwieństwie do większości przedsiębiorstw państwowych, świetnie sobie radzą. Na czym polega więc różnica? Ogromna literatura poświecona została próbie zrozumienia tego zjawiska. Prace należące do nurtu ekonomii zajmującego