się na dwie gałęzie. Abrama nic już odtąd nie łączyło z miastem, gdzie doznał tylu upokorzeń i szykan. Miał już siedemdziesiąt pięć lat, ale mimo to poczuł nagły pociąg do wędrownego życia ojców, do życia na otwartych przestrzeniach, pod czarnymi namiotami z koźlej sierści. Tam był szeroki oddech wolności i swobody, tam mógł do woli oddawać pokłon swojemu bogu i składać mu całopalne ofiary na ołtarzach z kamieni polnych, tam mógł nauczać swych ludzi czystości obyczajów i strzec od wszelkich pokus życia miejskiego. <br><br>&lt;tit&gt;Wędrówka do kraju Kanaan&lt;/&gt;<br>Pewnego dnia Abram dał hasło do podróży. Postanowił udać się do ziemi Kanaan, o