żelaznej kurtyny.<br>Na to Wieśniewicz:<br>- Próbujących się przedostać za kurtynę z kadzidła! Campilli się skrzywił. Pani - wzruszyła ramionami. Po sekundzie ciszy odezwała się Sandra, głosem nosowym, powolnym, nie pasującym do jej ładnego śmiechu:<br>- Dlaczego tak mówisz? Wiesz, że tego nie lubię. Wieśniewicz nie czekając, aż skończy, roześmiał się: - Ale to swoją drogą okrucieństwo z taką rzeczą kierować ludzi do Corsiego. Na pewno leży dzisiaj chory ze strachu. Sandra:<br>- To bardzo przyzwoity człowiek.<br>- A co to ma do rzeczy! Przyzwoici są zawsze najstrachliwsi.<br>Jednocześnie Campilli pospieszył z wyjaśnieniem:<br>- Nigdy bym nikogo nie skierował do Biblioteki Watykańskiej nie mając całkowitej pewności, że wszystko jest