punktu widzenia spodziewamy się więc, że operator, działając na daną funkcję, nie przeprowadzi jej w inną funkcję &lt;gap&gt;. Wobec ortogonalności funkcji elektronowych suma występująca w jest wówczas w przybliżeniu równa zeru i układ równań rozpada się na niezależne równania, z których każde odnosi się do innego stanu elektronowego, opisanego liczbami kwantowymi symbolizowanymi przez n. Powyższe rozumowanie nosi nazwę przybliżenia adiabatycznego. <br>2. W równaniu można dodatkowo zaniedbać wyrazy zawierające różniczkowanie elektronowej funkcji falowej po współrzędnych jądrowych. Wielkości typu &lt;gap&gt; są miarą zmian elektronowej funkcji falowej przy zmianie współrzędnych jądrowych, a już poprzednio stwierdziliśmy, że zmiana położenia (ruch) jąder słabo wpływa na stan elektronów. Sprowadza