Keokuka; ludzie Czarnego Jastrzębia nie mogli więc skorzystać z tej oferty. Mieszkali w Iowie w prowizorycznych szałasach. Z nadejciem zimy zaczęła się tragedia. Do jedzenia mieli wyłącznie korę drzew, korzonki roślin, żołędzie. Słabsi umierali z głodu i zbyt ciężkich nawet dla Indian warunków. Czarny Jastrząb zwrócił się o pomoc do sympatyzujących z nim plemion, a także do generała Dixona z brytyjskiego fortu. Generał obiecał podesłać trochę żywności i innego zaopatrzenia, ale stanowczo odmówił poparcia w walce z Amerykanami. Licząc na dość mgliste co prawda obietnice sojuszu ze strony Potawatomiów, Winnebagów, Ottawów i Kikapów, lecz przede wszystkim z powodu katastrofalnych warunków - niepokorni