przedstawienia i w wyborze, takich a nie innych, wartości artystycznych"&lt;/&gt;. Taka perspektywa pociągała także za sobą często uogólnienia, zgodnie z którymi, odbitka fotograficzna jest w tej sytuacji o wiele ciekawsza od późniejszych jej przekształceń. Nic bardziej mylnego. <br>Prace wspomnianych wyżej Clarke'a i Baedera stanowią punkt wyjścia do interpretacji zupełnie inaczej systematyzującej to doświadczenie artystyczno-estetyczne. Bowiem przedstawienia Clarke'a nie odnoszą się wprost do rzeczywistości. Raz są to aktualizacje dzieła Carravagia ("Bacchus"), kiedy indziej - Gaugina ("Bacchanal"). Ale mimo że w obu wypadkach mamy do czynienia z przywołaniem konkretnych dzieł, to i tak bezpośrednim odniesieniem są tu reprodukcję tych, sławnych i spopularyzowanych, w