On jednak szedł pośpiesznie, stąpając na palcach. Ani babki go nie obchodziły, ani cały świat go nie obchodził. Zbliżył się cichutko do drzwi pokoju profesora i lekko zapukał. Ponieważ profesor gadał swoim zwyczajem przez sen, więc zapewne nie dosłyszał pukania. Adaś wszedł i po chwili wahania &lt;orig&gt;zatarmosił&lt;/&gt; z możliwie największym szacunkiem czcigodnym ciałem.<br>- Ha! - krzyknął z nagła obudzony profesor. - Co się stało? Pali się?<br>Adaś położył palec na ustach.<br>- Ciszej, ciszej, panie profesorze... Wielka wiadomość! Mam Francuza!<br>Staruszek wyskoczył z legowiska okazując zdumionemu światu chude, kosmate nogi.<br>- Trzymaj go! - zawołał zduszonym głosem. - Włamał się? - Nie! - szepnął Adaś. - Mam, ale nie tego