upadł, gdyby nie zręczny chwyt rotmistrza. Wlokąc się z wolna przy jego pomocy, dotarł do chodnika przed barem. Pan rotmistrz ponownie zerknął z niepokojem na maszynę do mierzenia czasu: autobus odchodził lada chwila.<br>- Zbyszek, na miłość boską, rusz się szybko, bo inaczej na ulicy będziem nocować - błagalnie zakomenderował rotmistrz i szarpnął go mocno za ramię.<br>Zbyszkowi znowu na myśl przyszedł ów ciepły, mglisty poranek, ale wysiłek trzymania się na nogach odebrał mu wszelką chęć, by odpowiednie rzeczy dać słowo.<br>Gdy wreszcie dobrnęli do ratusza, rotmistrz usłyszał chrobot motoru starego diesla i po chwili zza węgła wytoczył się oświetlony, ale zupełnie goły