jest zbyt wysokie i zbyt dramatyczne, za mało też na nim pyzatych obłocznych defilad, do jakich przyzwyczajają przestworza na południu Anglii. Na wielkim dziedzińcu uniwersytetu nie ma dziś prawie nikogo. Parę chwil później Anglik ogląda już to samo niebo z wyższej, dwunastopiętrowej perspektywy. Wielkie okna salki seminaryjnej wychodzą na bezkres szarych i czarnych dachów, ruiny Harlemu ciągną się od stóp uniwersyteckiego wzgórza aż po stadion Yankees na Bronksie, za tasiemcem autostrady Deegana. Co chwila miga kolejny blaszany odrzutowiec, jak fruwająca rura kanalizacyjna, za to sterowiec gdzieś zniknął. Może odleciał na swoje Teterboro? Wszyscy już są, rozpakowali torby i plecaczki, wyjęli mazaki