tak jak w rzeczywistości, &lt;q&gt;&#132;potężne namiętności elektryzują całość sił ducha, a u natur bogatych znajdują też naładowany treścią i plastyczny wyraz"&lt;/&gt;.<br>Pojęcie prawdy w dramacie Schlegel rozpatrywał pod względem przedstawionej w utworze całościowej wizji świata, a nie naśladownictwa szczegółów rzeczywistości. Z takiego punktu widzenia nonsensem byłoby uznanie za błędy szekspirowskich anachronizmów czy nawet geograficznych niedokładności - toż &lt;q&gt;&#132;im cudowniejsza historia, tym bardziej umieszczona jest na gruncie czysto poetyckim, przez poetę dowolnie przesuwanym w nieokreśloną dal"&lt;/&gt;. Anachronizmy wprowadzają ton poetyckości do baśniowych dramatów - a sztuka nie jest przecież od tego, by uczyć chronologii czy geografii. (Jakże bliski taki styl traktowania historii