się więc trzy odmienne koncepcje formy cyklu. Koncepcja formy integrowanej tym samym materiałem we wszystkich częściach, zatem z dominującą kategorią <orig>następności</> <gap>. Forma łańcuchowa <gap>, z integracją wewnętrzną i (nie zawsze) miedzy częściami, lecz o zmniejszonym stopniu powiązań w porównaniu z poprzednio omówioną, oraz z tendencją do tworzenia struktur jednorodnych wyrazowo. Forma szeregowa <gap> o dużym stopniu integracji wewnętrznej, z tendencją do tworzenia często skontrastowanych struktur zamkniętych. Nie wyczerpuje to jednak możliwości tworzenia koncepcji formy cyklu mszalnego. Istnieją bowiem msze, komponowane zwłaszcza w drugiej połowie stulecia, zawierające elementy omówionych koncepcji. W <name type="tit">Missa brevis</> (1951) Palestra elementem integrującym formę jest motyw kwartowo-tercjowy, wprowadzony w