unicestwił, fuj, taki mocny potwór zupełnie się unicestwił", "czyżby?", "przecież widzę", inżynier natomiast powiedział głośno i uroczyście "gołębica nie wróciła, koniec kataklizmu", i wyjąwszy z kieszeni suwak logarytmiczny klepnął nim Tęgopytka w ramię mówiąc "byłeś, jesteś i będziesz inżynierem", "chlubą politechniki" - dodałem, "tak jest, chlubą politechniki" - powtórzył Henryk Wiator. Wznieśliśmy szklanice, uczciliśmy łykiem powrót Tęgopytka do stada inżynierskiego, po czym Tęgopytek powiedział do Wiatora "to jedna z droższych twoich wódek", "daj spokój - on na to - drobnostka", "ale pouczająca - mówił dalej Robert - lubię spełniać życzenia durniów, jeżeli mogą za to zapłacić, nie wierzyłeś, że żyję tak, jak żyję, bez konkretnego powodu, to