określiłby ten uścisk ręki jako antysocjalistyczną demonstrację; nie byłby sobą, gdyby nie wysłał kogoś na dworzec dla skrzętnego zanotowania nazwisk odprowadzających, a to celem późniejszego wykorzystania. Z radością powitałby na tej liście nazwisko "Piszczyk", gdyż dobrze wiedział, że nie potrafię stać się jego człowiekiem i to wcale nie z wrodzonej szlachetności, o którą czytelnik mych wspomnień chyba mnie nie posądzi, ale z fizycznej niemożliwości szybkiego pokochania kogoś, kogo poprzednio nie znosiłem. Czy miałem mu dostarczyć tego pretekstu do pozbycia się mnie z Instytutu?<br>Po trzech dniach rozważań zdecydowałem, że pójdę. Nie będę taił, że moje postanowienie podbudował worek złotych monet. O