Mundur ich tak odmienił. Szczęśliwi. A my? Co z nami będzie?" Z dala doleciał refren skocznej piosenki:<br><br>&lt;q&gt;Czy śpiewają to i owo,<br>To i owo tak jak my!&lt;/&gt;<br><br>Nie trzeba było kusić losu. Źle im było w Nowym Depo? Jakoś się przyzwyczaili. Mogli tam doczekać końca wojny, zamiast wędrować taki szmat świata po to tylko, żeby dać się zrugać rotmistrzowi i wyładować w bawełnianym kołchozie. Żadnej znajomej twarzy. Sami obcy, zadowoleni z siebie mężczyźni. I ten blondasek, podporucznik, który zerka na nią przymrużonym okiem. Może on mógłby coś pomóc? Tylko nie trudno się domyślić, czego by w zamian zażądał. Przypomina się