zaczerpnięty z folkloru:<br><br>&lt;q&gt;Pracowite woły moje,<br>Przy tym lesie chłodne zdroje<br>I łąka nieprzepasiona,<br>Kosą nigdy nie sieczona.&lt;/&gt;<br><br><br>Pochwała Doroty przez Pannę jedenastą zawiera najwięcej aluzji stylistycznych. Raz przypomina Pieśń nad pieśniami:<br><br>&lt;q&gt;Co miesiąc między gwiazdami,<br>Toś ty jest między dziewkami!&lt;/&gt;<br><br><br>za chwilę wtrąca motyw częsty u petrarkistów:<br><br>&lt;q&gt;Nos jako sznur upleciony,<br>Czoło jak marmur gładzony;<br>Brwi wyniosłe i czarnawe,<br>A oczy dwa węgla prawe.&lt;/&gt;<br><br><br>Następnie powtarza zdanie, które odnaleźć można w późniejszych zapisach pieśni ludowej:<br><br>&lt;q&gt;A kiedy cię pocałuję.<br>Trzy dni w gębie cukier czuję.&lt;/&gt;<br><br><br><br>W odróżnieniu od bukoliki teokrytejskiej czy wergiliańskiej Sobótka nie próbuje rekonstruować obrazu dawnej szczęśliwości. Co