rzecz kontemplacji. Coraz wyraźniej Górecki opowiadał się za strukturalnym minimalizmem, za prostotą. III Symfonia, dedykowana żonie, jest właśnie apogeum tego programu. Lata siedemdziesiąte to też czas, kiedy kompozytor poważniej zajął się twórczością wokalno-instrumentalną.<br>Symfonia pieśni żałosnych nie kwalifikuje się jako utwór awangardowy, jest łatwo przyswajalna dla niewyrobionego ucha, nie szokuje dziwnymi zestrojeniami harmonicznymi ani gwałtownymi zmianami barwy. Nie należy do utworów wymagających bezwzględnie przygotowania intelektualnego, nie jest zatem, według słów Maurizia Kagela, "dziełem skomponowanym przez kompozytora dla kompozytorów". Składa się z trzech części o strukturze łukowej - od cichych partii kontrabasów bądź wszystkich smyczków przez kulminację po ponowne wyciszenie. W dziełach