ono wszystkie szelesty, które zazwyczaj słyszy się w letnią noc. w pobliżu lasu. Sebastian nie zaszczekał więcej i dał znak życia dopiero, gdy znalazłem się w najbliższym sąsiedztwie namiotu Kasi.<br>Gwizdnąłem cicho i, o dziwo! - Sebastian, ten sybaryta, piecuch i wygodnicki, jak liszka wypełznął z namiotu przez pozostawioną dla niego szparkę &lt;page nr=195&gt;.<br> Jak każdy jamnik; lubił przechodzić pod niskimi sprzętami, przeciskać się przez różnego rodzaju szpary. Merdając swym, szczurzym ogonem dotknął mnie wilgotnym nosem.<br>Spodziewałem. się, że nocny chłód natychmiast zapędzi go do ciepłego legowiska. Kasia musiała co wieczór staczać z nim walki - z taką siłą pchał się do śpiwora. Lecz tym