raz. Wtedy Pedro Alvarez nie miał już wyboru, musiał kontynuować swoją grę, jeśli nie chciał na zawsze utknąć w Ściegach. Wkrótce przekonał się, że z tak olśniewającym żabotem i z tak czarnymi oczami nie można chodzić bezpiecznie ulicą Solną. Ale nie było innej drogi z hotelu Angleterre do dzielnicy portowych szulerni. <br>Wyruszył do Buenos Aires w trumnie obłożonej lodem, z kopią listu przewozowego przyklejoną na wieku, mając w plecach ranę od sprężynowego noża. W portach przenosił się z jednej ładowni do drugiej, unoszony lekko na platformach dźwigów. Wraz z trumną nadano frachtem czarną walizeczkę i aparaty fotograficzne, wszystko to na koszt