tym kantorze.<br>- A sądzisz, że mógłbym cię o to poprosić?<br>- Stajesz się bezczelny. Do roboty.<br>I znów Fryderyk z mozołem określał wydajność każdej brygady, a stukot starej maszyny do pisania rozbrzmiewał w kantorku, do którego przez nie umyte szyby w oknie wpadała smuga zachodzącego słońca. Palce Zosi biegły po klawiszach szybko i zwinnie. Fryderyk przyglądał się jej smukłym rękom, z wolna poddając się pokusie, pochylił się i dotknął wargami jej włosów, leciutko, muskając je ledwie, choć pragnął zanurzyć się w ich puszystą urodę. Zapachniało snem, który nawiedzał go po nocach, przymknął oczy czując, że serce gwałtownie przyśpiesza.<br>- ... położono fundamenty na odcinku