był najbliższy emocjonalnie Kraszewskiemu, poza tym pisarz liczył się bardzo z niepodległościową opinią.<br>Z tą opinią liczyła się zresztą cała prasa prywatna, która zachowywała irytujące margrabiego milczenie o jego reformach. Oblicze tej prasy wyznaczały dwa czynniki: cenzura prewencyjna i obecność czytywanej dość powszechnie i oddziałującej na opinię prasy tajnej. Prasa tajna mogła atakować redaktorów prasy jawnej i potępiać ich (jak np. Józefa Keniga za artykuł po zamachu na Lüdersa). Dla prasy jawnej natomiast już sama obecność cenzury wykluczała możliwość polemiki, obrony własnej postawy czy otwartych dyskusji programowych. Krzywicki więc, dyskutując z Wielopolskim o zjawisku tak irytującej margrabiego prasy nielegalnej, wystąpił z