otulony <br>w płaszcz. Ludzie spali i pochrapywali. Obłoki przewalały się po niebie, woda <br>skrobała o boki okrętu, jakby miała drobne pazurki. Teraz dopiero czuł, że mu <br>zdrętwiała noga uciśniona okową. Dwa lata już nosił ten łańcuch... <br><br> Nagle jego ucho pochwyciło szmer inny niż łaskotanie fal i oddechy śpiących. <br>To było tak, jakby ktoś czołgał się po pokładzie. Paweł pomyślał , że to jeden <br>z chorych podróżnych wlecze się do beczki z wodą. Nocą, gdy okręt stał na kotwicach, <br>chorzy odzyskiwali <br>siły. Czołgający zatrzymał się, potem sunął dalej. Wreszcie dotarł do kadzi. <br>Zachlupotała woda. Paweł słyszał głośne, chciwe łykanie. Tamten pił długo. Znowu <br>zaczął