popołudnia wyszłam ze szpitala. Naciągnęłam przewieszoną zwykle przez poręcz łóżka sukienkę i pustymi schodami zbiegłam w dół. Ulica była biała od słońca, drzewa rzucały na chodnik krótkie, ostre cienie, grupka roześmianych studentek wysypała się z bramy szpitala i przeszła szybko obok mnie. Na postoju, po przeciwnej stronie ulicy, stały rzędem taksówki. Poszłam tam i poprosiłam kierowcę, żeby pojechał do lasu. Odwrócił głowę słysząc tak niecodzienny adres i dopiero kiedy z naciskiem powtórzyłam - do lasu - wolno ruszył z miejsca.<br>Wysadził mnie poza miastem w pobliżu przystanku autobusowego - żeby pani miała jak wrócić - powiedział.<br>Las był liściasty, piął się w górę i natychmiast