agregacji histonów zawierających cysteinę (H3, a w pewnych gatunkach H1 i H4) albo zdysocjowania &lt;orig&gt;dimerów&lt;/&gt; połączonych wiązaniami dwusiarczkowymi (SS), zwłaszcza przed elektroforezą żelową, niektórzy badacze dodają do roztworów ekstrahujących drobne ilości antyutleniaczy w postaci: 2-merkaptoetanolu (2-ME), 1% ditioerytritolu (DTE) lub 1% tiodiglikolu (TDG) [108].<br><br>&lt;tit&gt;FRAKCJONOWANIE ANALITYCZNE HISTONÓW.&lt;/&gt;<br><br>Spośród technik służących do rozdzielania i frakcjonowania białek, elektroforeza strefowa, tj. w żelu skrobiowym, a przede wszystkim w żelach poliakrylamidowych (ang. &lt;foreign lang="eng"&gt;polyacrylamide gel electrophoresis&lt;/&gt;; skrót - PAGE), jest z pewnością najskuteczniejszą i najpowszechniej stosowaną metodą jakościowej oraz ilościowej analizy histonów. W latach siedemdziesiątych opublikowano wiele doskonałych przeglądów, dotyczących rozdziału histonów w wyniku elektroforezy