na surowo, a nie mieli go gdzie ugotować lub uwędzić. Znów nasilały się u więźniów bóle brzucha i biegunki po zjedzeniu surowego mięsa. Poruszaliśmy się w żółwim tempie, więźniowie słabli, wlekli się na końcu kolumny i ginęli z rąk SS-manów. Za nimi szli cały czas <orig>czerwonoarmiejcy</>, słychać było nawet terkotanie karabinów maszynowych. Wreszcie w jedenastym dniu naszego "marszu ze śmiercią" granie karabinów maszynowych usłyszeliśmy także od przodu, a to znaczyło, że wojska alianckie są już blisko. SS-mani zrobili postój w tym lesie. Poszli niby na naradę, a w rzeczywistości zniknęli w lesie, zostawili nawet karabiny, ale bez zamków. Z