j właśnie dążył i jej szukał.<br>Trwa to zazwyczaj tydzień, dwa, nie więcej.<br>Potem znów staje się sobą.<br>- Nie sądzisz, że w obu wypadkach jest sobą? - Chyba tak. Ale...<br> - Franek rozkłada ręce - ale wolę go w tej pierwszej postaci.<br>- Czy ty - pytam sucho - nie przesadzasz?<br>Przekazujesz mi Twardowskiego jak w testamencie, jakbyś powierzał opiekę nad własnym dzieckiem.<br>Ale ja nie zamierzam go adoptować i nie wiem jeszcze, czy zdołam go choćby tylko polubić. - Spróbuj.<br>- Niech będzie - wstaję. - A teraz do zobaczenia. Za dużo wypiliśmy.<br>Żegnaj. - Żegnaj? Czy do zobaczenia? - Do zobaczenia. - Dobrze, kuternogo.<br>Kiedy wchodzę na uciszony, opustoszały już Rynek, od