tańcuj, nasz garbusku,<br> ponad popiół i kurhany...<br>Kiedy Poeta zbliży się, SPIKERKI porzucą sznur. Reflektor<br>przejmie ruch sznura kołujący i obsypie bławatową tęczą<br>SŁOWACKIEGO i świat poza nim. &lt;page nr=205&gt;<br><br><br><br>SŁOWACKI<br> Ciałaśmy wierne złożyli na stos...<br> Akropol takich nie ma fundamentów!<br> By gmach twój krzepł, by los twój rósł,<br> czytany z mego testamentu...<br>Skłoni głowę, jak uczeń po deklamacji. Zaledwie dobrzmi<br>ostatnie słowo, już wstanie muzyka narodowa i wykwitające<br>z niej chóry. W słabnących światłach widać jeszcze wielkie,<br>białe, wzniesione ręce CHŁOPÓW.<br>Czerwiec 1975, listopad 1986