ryc. 169, 170) składa się z: 1. naskórka (epidermis) pochodzenia ektodermalnego, 2. skóry właściwej (cutis propria s. corium) pochodzenia mezenchymalnego, która łączy się z tkankami głębiej leżącymi za pomocą tkanki podskórnej (subcutis s. tela subcutanea), także pochodzenia mezenchymalnego.<br>Przy otworach ciała skóra przechodzi w błonę śluzową. W miejscach szczególnie eksponowanych, tj. narażonych na działanie czynników mechanicznych (podeszwy, opuszki palców, nos, lustro nosowe, ryj itp.), naskórek jest gruby, a nawet może wytwarzać twory o znaczeniu mechanicznym, jak kopyta, rogi, pazury, paznokcie. W tych miejscach skóra nie ma włosów lub jest nieznacznie owłosiona. Pozostała część skóry jest pokryta włosami (ryc. 170), które licznie