jestem w stanie opisać tych dwóch dzieł - ścięcia Jana Chrzciciela i uśmiechającej się debilnym uśmiechem speł- nienia madonny-piety. Między dwoma tymi dziełami zdawało się trwać powiązanie... Połączone były napiętą nicią. Jan odwrócony był boleśnie od tego, nad czym nachylała się uśmiechnięta pieta. Nie umiem tego wyrazić. Gdybym miał aparat, tobym sobie poradził. Porobiłbym sobie zdjęcia i byłbym zadowolony, dopiero potem, kiedy wziąłbym z pracowni Kodaka gotowe fotografie, pewnie stwierdziłbym, że nic z tego nie zostało. Trzeba próbować wycisnąć ów łup z umierającej, a może od razu martwej pamięci! Co to było? On leżał na jej kolanach, jak zwykle leżą drewniani