wówczas za niebywałą zniewagę, którą wedle zwyczajów pustynnych tylko rozlew krwi mógł wymazać. Terachidzi byli dumnymi, kochającymi wolność pasterzami. Nie rozumieli ludzi miejskich, u których godność, poczucie honoru i solidarność rasowa nie były już w takiej cenie. Widząc gniew Jakubowych synów, król Chamor zafrasował się niemało i uderzył nawet w ton pokory.<br>- Szechem, syn mój, całym sercem przylgnął do waszej dziewczyny. Dajcie mu ją więc za żonę - prosił usilnie. - Spowinowaćcie się z nami; córki wasze dajcie nam (za żony), a córki nasze weźcie sobie (za żony). Będziecie mieszkać z nami i kraj ten będzie dla was; możecie (w nim) się osiedlać