rozczesałam włosy, wciągnęłam na pupę dół od bikini i stanęłam przed oszklonymi drzwiami na werandę. Okazało się, że chmury sobie poszły i zabrały ze sobą cały deszcz, chociaż wczoraj wieczór się wydawało, że ulewa wchlupie się lada chwila przez szmaciany dach autka Kronholtza, a my się przedzieraliśmy przez najgorszy piątkowy trafik na Long Island Expressway. Cisnęliśmy się w tym porsche jak w tramwaju, ja ze skrzynką tego haut-brion na kolanach, Marchetti z torbą jakichś wydruków, Kitahara z płetwami i siatką na mewy. Kronholtz szarpał sprzęgłem i w korkach rwał poboczami jak kretyn, bo głupio byłoby się spóźnić na ostatni prom