proszę pani. Matka pani żądała, żebym nie telefonował. Ale ja nie mogę tego brać na swoje sumienie: niech państwo lepiej przyjadą.<br>Marta odpowiedziała:<br>- Tak, wiem, dziękuję panu, zaraz.<br>Ubrała się w jednej chwili, spojrzała na zegarek. Było pół do drugiej, zaledwie pół godziny temu wróciła z kina. Skrzydło jakiejś szafy trzasnęło. Paweł wyłonił się ze swojej sypialni zziębnięty.<br>- Co ty wyprawiasz? Co się tu dzieje?<br>- Z trudem rozwarła usta.<br>- Moja matka umiera.<br>Tak oto od siebie samej dowiedziała się Marta strasznej nowiny.<br>W bramie dozorca długo nie przychodził. Wpadła do jego dyżurki, potrząsnęła zaspanym chłopem.<br>- Prędzej! moja matka umiera.<br>Ta świadomość