tak łatwo było im się usprawiedliwić, że granica między umyślnym a mimowolnym zapominaniem stała się bardzo przenośna lub w ogóle nie istniała. Aby się pozbyć wszelkiej odpowiedzialności pod tym względem, niektórzy z udaną lekkomyślnością dawali kelnerom do zrozumienia, żeby sami pamiętali o odbieraniu należytości. "Panie starszy, pan wie, że ja tu i tam, głowę mam nabitą interesami, niechże się pan zawsze upomni." Niedoświadczeni kelnerzy (w każdym razie nie Miecio Sierpowski lub Bandera) próbowali wykorzystać tę rzekomo nabitą interesami głowę pośrednika - niestety bez powodzenia. Taki bowiem pan zawsze pamiętał, że wczoraj właśnie zapłacił za kawę. Ale nie obrażał się na kelnera. "Tak, tak - mówił