popchnęła go namydlonym łokciem. - Boże, po tylu latach ona wciąż się mnie wstydzi - zachwycił się. Zrobiło mu się okropnie dziwnie i przykro, że musi na nią czekać. Głaskał główkę Spinozy, skąd tutaj się wziął? To nie było w jego zwyczaju, towarzyszyć im w sypialni.<br>Przypomniał mu się ten ostatni normalny tydzień, jaki spędzili w sierpniu trzydziestego dziewiątego we Wrzosowie. Ostatnia niedziela, popołudnie. Cudowna pogoda, pachniało jabłkami i zieloną wodą. Niebo jak z westchnień pensjonarki, błękitne, idealne i żarliwie niewinne. Z patefonu Andrzej Bogucki, przymilał się i śpiewał A mnie jest szkoda lata. Na parkanie afisz LOPP. On nosił się na biało