następuje publiczne wyznanie grzechów poszczególnych penitentów z nadzieją - po pokajaniu się w winie - na uzyskanie rozgrzeszenia ze strony ojca przełożonego (przeor, opat). Tak się składa, że jednym z najczęstszych przewinień mnichów było nadużywanie wina - czasem jako przyczyna, czasem jako skutek.<br>W pierwszych wiekach monastycznych, a więc jeszcze pod koniec I tysiąclecia, surowe reguły zakonne bardzo rygorystycznie traktowały swoją kuchnię i stół, określając cały jadłospis szczegółowo i obwarowując go dokładnymi przepisami. Wino dość wcześnie weszło w jego skład, stanowiąc wkrótce jeden z podstawowych jego członów, toteż najczęściej powtarzającym się menu klasztornym, stosowanym także podczas postu było: funt chleba i kwarta wina. Później